Հայաստանը՝ բռնապետության ճանապարհին 

Բոլոր նշանները կան պնդելու, որ Հայաստանը կայուն ավտորիտսրիզմից անցում է կատարում բացահայտ բռնապետության:

Ալավերդին դարձավ դրա խորհրդանիշը:

Երրորդ հանրապետության պատմության մեջ առաջին անգամ կենտրոնական իշխանությունը ուզուրպացրեց ՏԻՄ-ը՝ ոստիկանությանը, փրկարար ծառայությանը դարձնելով բռնության գործիք, նրանց ներքաշելով ակնհայտ ապօրինի գործունեության մեջ:

Սեփականության իրավունքի շուրջ հանրային համերաշխությունը դեմոկրատիայի կարևոր հատկանիշներից մեկն է:

Իշխանությունն անցած տարի ոտնձգեց նաև սեփականության իրավունքի դեմ՝ ապօրինի գույքի գործիքակազմով հայց ներկայացնելով խոշոր գործարար Գագիկ Ծառուկյանի դեմ:

Այստեղ բացարձակապես գործ չունենք օրինականության կամ արդարադատության հետ. կուլակաթափության սովորական գործընթաց է, որը, մի կողմից, ճնշում է իշխանության վերահսկողությունից դուրս գտնվող կապիտալին, մյուս կողմից՝ նպատակ ունի տնտեսական բազիս ստեղծել Փաշինյանի ավտորիտար ռեժիմի համար:

Կուլակաթափությունը, եթե այն տեղի ունենա, չի բերելու արդարադատության հաստատում, բայց առաջացնելու է սոցիալական կոլապս՝ աշխատատեղերի փակման հեռանկարով:

Հայաստանը դարձել է մի երկիր, որի բանտերը լեցուն են քաղաքական գործիչներով, որոնց միակ «մեղքը» ընդդիմադիր խոսք ասելը կամ ընդդիմադիր գործունեություն ծավալելն է:

Ու սա տեղի է ունենում Արևմուտքի քաջալերմամբ, որը մարդու իրավունքները դարձրել է իր աշխարհաքաղաքական շահերի պատանդը:

Վահրամ Բագրատյան