Հայաստանի ոչ մի ափ հողի նկատմամբ բարբարոսները չեն կարող ունենալ իբր լեգիտիմ իրավունքներ․ Ոսկանյան
Իրանագետ Վարդան Ոսկանյանը գրում է.
«Ամեն անգամ, երբ Բաքվի բարբարոսական վարչախմբի պարագլուխը բարբաջում է Հայաստանի նկատմամբ ծավալապաշտական նկրտումների, իբր, պատմական լեգիտիմության մասին, պետք է հիշի, որ, ասենք, այժմ բռնազավթված Նախիջևանի տարածքում գտնվող, դիցուք, Ավեշ (գրաբարյան ուղղագրությամբ՝ Աւէշ) գյուղը, որի բնիկ անվանումը հիմա բարբարոսաբար աղճատված է՝ Հավուշ, համաձայն 13-րդ դարի արձանագիր հստակ վկայագրի՝ պատկանում է Նորավանքի հյուրատանը՝ «... ես՝ Սարգիս անարժան եպիսկոպոսս, իմ ամենաօրհնյալ պարոնների՝ Տարսայիճի ..., կամքով և հրամանով շինեցի այս հյուրատունը և տվեցի այս հյուրանոցին Ավեշ գյուղն իր բոլոր սահմաններով...»։
Բաքվի բռնապետական վարչախմբի բռնազավթման մեջ գտնվող հինավուրց հայկական շատ բնակավայրեր և տարածքներ ունեն նման պատմական հստակ անձնագրեր, ուստի Հայաստանի սրբազան տարածքի և ոչ մի ափ հողի նկատմամբ բարբարոսները չեն կարող ունենալ պատմական, իբր, լեգիտիմ իրավունքներ։
Կից՝ Նորավանքի հյուրատան արձանագրությունն ամբողջությամբ և Ավեշ (բարբարոսական աղճատմամբ՝ Հավուշ) գյուղի տեղադիրքը»։
