Ինչու՞ չի կարելի երեխային անվանել մահացած բարեկամի կամ էլ ծնողի անունով
Կարծիք կա, որ երեխային չպետք է անվանակոչեն մահացած հարազատի անունով, քանի որ նա իբր կրկնում է նախնիների ճակատագիրը։ Երեխայի ծնողները պատրաստ են անել հնարավոր և անհնարին ամեն ինչ նրա անվտանգության և երջանկության համար, հետևաբար նրանք հակված են զգայուն լինել մարդկանց մեջ ձևավորված համոզմունքների նկատմամբ, որոնք կապված են անվան գաղտնիքի հետ:
Ալինա Կոպոսովան՝ հոգեբան, դուլա, կանանց շրջանակների առաջնորդ, «Դոլ» եվրոպական ցանցի անդամ և «Ալինա Կոպոսովայի սերտ շրջանակը» Telegram ալիքի հեղինակը կիսվել է գիտական գիտելիքների վրա հիմնված իր կարծիքով։
Հոգեբանության տեսանկյունից մարդու անունը շատ կարևոր դեր է խաղում ինքնագնահատականի ձևավորման գործում։ Հետևաբար, անունը, առաջին հերթին, պետք է ուրախացնի երեխայի ծնողներին: Կարևոր է, որ նրանք այն անվանեն հաճույքով: Այսպիսով, ամենակարևորը ոչ թե այն փաստն է, որ անունն արդեն պատկանել է ծննդյան որևէ նախորդի, այլ այն էմոցիաները, որոնք ծնողները կներդնեն ամեն անգամ այն բարձրաձայն ասելու համար։ Իսկ եթե ծնողներն իրենք ունեն անվան հետ կապված վախեր, մտավախություններ, թշնամանք, ապա նշանակություն չունի՝ սա նախնիի անունն է, թե ոչ, քանի որ հենց անվան նկատմամբ վերաբերմունքն է, որ կարող է փոխանցվել երեխային։ Եվ այս տեսանկյունից շատ կարևոր է ընտրել այնպիսի հարմար անուն, որը կուզենային երկու ծնողներն էլ, և չի լինի ապացուցելու, թե ով է ընտանիքում գլխավորը կամ տատիկի ու պապիկի ընտրությունը։
Կարևոր է հիշել, որ անունը առաջին բանն է, որ մենք լսում ենք մեր մասին: Այս առումով այն վճռորոշ դեր է խաղում ինքնագնահատականի մեջ: Եվ եթե փոքրիկը, լսելով նրա անունը, բռնի ոչ ամենահաճելի կոնտեքստը, որը կանգնած է իր թիկունքում, ապա նա անգիտակցաբար համապատասխան կարծիք կկազմի իր մասին։
